Jeszcze niedawno mieścił się tam bank, teraz dzieci wraz z rodzicami zmuszone do ucieczki przed wojną, odnalazły w tym miejscu bezpieczną przystań. SOS Wioski Dziecięce stworzyły Dom dla dzieci i rodzin z pieczy zastępczej z Ukrainy. W tym momencie zaaklimatyzowało się w nim już 27 osób – są to dwie dwunastoosobowe rodziny zastępcze oraz Mama SOS z dwójką dzieci. Docelowo w lubelskim domu zamieszka 41 osób.

Nowy dom

Traumatyczna ucieczka przed wojną i brak specjalistycznej pomocy tuż po przyjeździe do obcego kraju – tak wyglądała rzeczywistość wielu ukraińskich dzieci z pieczy zastępczej, które po wojnie trafiły do Polski. Stowarzyszenie SOS Wioski Dziecięce stworzyło dla nich przestrzeń, w której mogą czuć się bezpiecznie. Dom dla dzieci i rodzin z pieczy zastępczej z Ukrainy mieści się w kamienicy w centrum Lublina. Żeby mogły wprowadzić się do niego pierwsze rodziny, konieczne było przekształcenie budynku biurowego w mieszkalny.– Miejsc w domu jest łącznie 41, czyli wciąż mamy 14 wolnych miejsc. Jesteśmy otwarci na potrzeby rodzin zastępczych czy domów dziecka. Jesteśmy też w kontakcie z lokalnymi instytucjami, więc jeśli pojawiają się rodziny, które potrzebują nowego domu, jesteśmy w gotowości.Łącznie Dom dla dzieci i rodzin z pieczy zastępczej z Ukrainy zamieszkuje 27 osób – 5 osób dorosłych i 22 dzieci – mówi Adam Jaszczuk, Dyrektor Programu SOS Wiosek Dziecięcych Lublin.

Duże rodziny

Po miesiącach załatwiania spraw formalno-prawnych, w listopadzie do domu wprowadziła się pierwsza rodzina z Kijowa. To pani Olena i pan Nazarii z trójką biologicznych dzieci oraz siedmiorgiem dzieci z pieczy zastępczej. Pięcioro z nich – dotychczas żyjących w kijowskim domu dziecka – trafiło pod ich opiekę tutaj, w Lublinie, gdzie przyjechali z tymczasowego pobytu w Niemczech. Choć ich mieszkanie w stolicy Ukrainy dalej stoi całe, nie mogą tam wrócić – zagrożenie jest zbyt duże. Niedawno bomba spadła zaledwie 200 metrów od ich bloku. Teraz dla rodziny najważniejsze jest, że czuje się bezpiecznie. Dzięki temu dzieci mogą skupić się na rozwijaniu swoich pasji – część z nich trenuje hokej na lodzie, nie brakuje też łyżwiarek i muzyków. Utalentowane dzieci, choć czują się w Lublinie bezpiecznie, nie mogą doczekać się powrotu do domu, gdzie czekają na nich ukochane zwierzęta – chomiki, koty i psy, którymi opiekują się znajomi rodziny.W okresie świątecznym polsko-ukraińską granicę przekroczyła kolejna 12-osobowa rodzina. Pani Yelizaveta i jej mąż Oleksii, którzy do tej pory mieszkali w swoim wymarzonym, samodzielnie zbudowanym domu pod Kijowem. Mieli tam ogród, w którym dzieci uczyły się jak uprawiać warzywa i owoce czy boisko do gry w piłkę nożną. W domu była też przestrzeń, w której dzieci i rodzice mogli rozwijać swój talent malarski, a nawet kino, gdzie wspólnie oglądali filmy. W wyniku ostrzałów dom został mocno uszkodzony przez rakiety, co wymusiło przeprowadzkę do północno-zachodniej części kraju.– W nowym mieście, czyli Czerniowcach, mieszkaliśmy trzy miesiące.  Później postanowiliśmy wrócić. Sami wyremontowaliśmy nasz dom, zamurowaliśmy dziury po ostrzale. Znów jednak zaczęły się wybuchy i naloty. Siedzieliśmy w ciemności w piwnicy, były problemy z wodą. Służby opieki rodzinnej z Ukrainy powiedziały nam, że pozostanie w domu będzie bardzo niebezpieczne. Musieliśmy zdecydować się na wyjazd – opowiada ze łzami w oczach pani Liza.
W końcu cała dwunastka trafiła do Lublina, gdzie znaleźli bezpieczną przestrzeń w Domu dla dzieci i rodzin z pieczy zastępczej w Ukrainie. Pierwsze chwile w Polsce były dla nich szokiem. Największym zaskoczeniem dla dzieci było, że jest po prostu spokojnie – nie słychać wybuchów, nie gaśnie nagle światło. W Lublinie, pod opieką Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce, rodzina nareszcie czuje się bezpiecznie, choć gdy rodzice dzieci opowiadają o swojej ojczyźnie, łamie im się głos.Tuż przed Sylwestrem w domu zamieszkała także pani Luba – kobieta z dwójką adoptowanych dzieci, która przed wojną pracowała w SOS Ukraina. Oprócz opieki nad dziećmi, pracuje z pozostałymi mieszkańcami domu oraz pomaga przy bieżących sprawach. W rozmowie opowiada, że możliwość dalszej pracy jest dla niej bardzo ważna – pozwala spełniać się zawodowo, a także daje możliwość przynajmniej chwilowego zajęcia głowy i ucieczki od trudnych myśli o wojnie. Jest gotowa przyjąć pod swoją opiekę kolejne dzieci z pieczy zastępczej.

Wsparcie dla Ukrainy

Od wybuchu wojny w Ukrainie, poza uruchomieniem w Lublinie Domu dla dzieci i rodzin z pieczy zastępczej z Ukrainy, w którym zamieszkało 27 osób, Stowarzyszenie zorganizowało relokację i wsparcie dla 250 osób z pieczy zastępczej. Obecnie w SOS Wioskach Dziecięcych pod stałą opieką znajdują się 134 osoby z Ukrainy – w tym 101 dzieci z pieczy zastępczej. Dodatkowo organizacja na bieżąco zapewnia wsparcie rodzinom rozproszonym po całym kraju – liczba beneficjentów sięga 1500 osób z rodzin zastępczych i tymczasowych.Według danych Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej z października 2022 r., co najmniej 2145 dzieci z ukraińskiej pieczy zastępczej przebywa obecnie w Polsce. Do największych wyzwań wciąż można zaliczyć zapewnienie im bezpieczeństwa psychicznego i materialnego.Stowarzyszenie wspiera ukraińskie dzieci także długoterminowo. Oprócz przyjęcia dzieci i rodzin do naszych programów, w tym właśnie do Domu dla dzieci i rodzin w Lublinie, budujemy także sieć Centrów Specjalistycznych SOS, które będą wspierać polskie i ukraińskie dzieci w obszarze wsparcia psychologicznego, psychoterapeutycznego czy rehabilitacyjnego. Pierwsze takie centrum rozpoczyna właśnie działalność w Laskach pod Warszawą. W planach na 2023 rok jest otwarcie kolejnych Centrów SOS w Siedlcach, Biłgoraju oraz w Koszalinie.

Przekaż 1,5% podatku

SOS Wioski Dziecięce od początku wojny zapewniają wielowymiarowe wsparcie dla ofiar, prowadząc przy tym bieżące działania krajowe na rzecz dzieci opuszczonych, osieroconych, w trudnej sytuacji życiowej. Aby umożliwić dalszy rozwój koordynowanych programów, zachęcamy do przekazania 1,5% podatku. Wystarczy wpisać nr KRS 0000 056 901 w odpowiedniej rubryce formularza PIT.

W pierwszym tegorocznym odcinku usłyszymy historię Marysi Dębskiej – artystki o wielkim sercu, która w wieku 13 lat zamieszkała (prawie) sama, a decyzję o karierze aktorskiej podjęła w ostatnim momencie. Aktorka opowie m.in. o swojej patchworkowej, włoskiej w ekspresji rodzinie, presji nazwiska i urody podczas trudnych początków kariery oraz ciągle obecnym i ciągle krzywdzącym patriarchacie – zarówno w show-biznesie, jak i na każdej innej arenie życia.

Cała rozmowa z Marysią Dębską na naszym Spotify 💙

Od 2004 roku podatnicy w Polsce mogą przekazywać swój 1% podatku na wybrany przez siebie cel charytatywny, społeczny, służący dobru ogółu. Wszelkie kwestie przekazania 1% podatku od dochodów uregulowane są w ustawie o PIT. Ale uwaga – tak było dotychczas! Jak jest teraz? Od 1 stycznia 2023 r. rząd wprowadza zmiany związane z podatkiem na Organizacje Pożytku Publicznego.

Obniżka podatku dochodowego od osób fizycznych, znaczne podniesienie kwoty wolnej od podatku, jak również obniżenie stawki PIT z 17% do 12% w progu podatkowym do 120 tys. zł spowoduje zmniejszenie się ilości środków, które zostaną przekazane na Organizacje Pożytku Publicznego. Nie trzeba się długo zastanawiać i kalkulować, by dojść do wniosków, że znacząco zmniejszy to efektywność i realizowane cele przez organizacje, które niosą pomoc najbardziej potrzebującym. Dlaczego? Środki przekazywane tym sposobem na organizacje pożytku publicznego nie rozkładają się w równomierny sposób. Organizacji w Polsce które otrzymują środki z 1 a teraz 1,5% podatku jest ok. 10 tys. Kilkadziesiąt najbardziej znanych i rozpoznawanych oraz posiadających subkonta podopiecznych, otrzymuje kwotę o wartości ok. ¾ pełnej puli środków przekazanych do rozdysponowania.

            Na objęcie niższą stawką podatku będą mogły liczyć osoby, którym dochody nie przekroczą 120 tys. zł w skali roku. Pierwszy próg podatkowy obniżono z 17% do 12%, co przełoży się na przekazanie 1% podatku na Organizacje Pożytku Publicznego, gdyż ta kwota ostatecznie będzie niższa. Zmiany te zostały wprowadzone od 1 lipca 2022 r. i obejmują także składkę zdrowotną oraz rezygnację z ulgi, dla tzw. klasy średniej.

            Polski Ład 2.0 z dnia 12 maja 2022 r. wskazywał, że jeżeli kwota przekazana na cele Organizacji Pożytku Publicznego w ramach 1% miałaby być niższa niż w roku poprzednim, organizacje otrzymywałyby wyrównanie z części podatku dochodowego, które przypada budżetowi państwa. Mechanizm wyrównujący kwotę miał opierać się o indeksowanie średniookresowej dynamiki wartości produktu krajowego brutto oraz algorytm. Sposób ten był bardzo skomplikowany i zaproponowano odejście od mechanizmu wyrównującego a uznano za korzystne i zgodne z prawem zwiększenie wsparcia OPP z 1% do 1,5% podatku.
Zmiany te zawarte są w projekcie Polskiego Ładu 2.0 z dnia 9 czerwca 2022 r.

Warto wspomnieć, że podatnik może wskazać konkretny cel statutowy organizacji, na który chce przekazać swoje środki, np. ratowanie życia konkretnej osoby czy wsparcie konkretnej placówki, jednak nie jest on wiążący dla organizacji. Ponadto, nie jest obowiązkowe przekazanie pełnej wartości 1,5% podatku. Tę wartość można odpowiednio zmniejszyć, jeżeli podatnik chce przekazać jedynie np. 0,7% swojego podatku.

Deklarację podatkową można złożyć do 2 maja 2023 r., a w przypadku spóźnienia się ze złożeniem deklaracji, podatnik traci możliwość przekazania 1,5% podatku.

            Prognozowane dane wskazują szacunkowo, ze w 2023 r. wpływy z przekazywanego 1% podatku na OPP zmniejszą się o ok. 20%. Od 2023 r. podatnicy mają możliwość przekazania już nie 1% a 1,5% podatku od dochodów już za rok rozliczeniowy 2022. Podatnik indywidualnie – tak jak dotychczas wybiera bliską sercu Organizację Pożytku Publicznego z listy, na którą chce przekazać kwotę pochodzącą z jego rocznego zeznania podatkowego PIT. Jeśli jej nie przekaże na szczytny cel i tak zostanie mu odliczona i przekazana na rzecz Skarbu Państwa.

Uściślając, podatnik nic nie straci, a ma bezpośredni wpływ, do kogo trafią jego pieniądze i na jaki szczytny cel.

Tekst przygotowany we współpracy z Aleksandrą Pilipiuk  / Prawo Małego Biznesu

W najnowszym odcinku podcastu „Talk życia” gościmy współtwórcę „Korzeni i skrzydeł” –  uskrzydlającego utworu dedykowanego podopiecznym SOS Wiosek Dziecięcych.

W porywającej rozmowie opowie nam o śląskiej tożsamości, tym, co kocha w blokach i czy nareszcie udało mu się dorosnąć. Artysta opowie nam również o czasach, gdy w bloku rotacyjnym był grubym pijakiem-amatorem oraz o ciężkiej pracy nad nie pracowaniem. Poznamy także przepis na dom, którego nigdy nie ma się dość oraz dowiemy się, czego nauczył się od córki i żony. Rozmowę prowadzi Anna Choszcz-Sendrowska.

Serdecznie zapraszamy!

Całość możesz przesłuchać tutaj.

Chcesz pomóc? Podaruj dzieciom ich pierwsze, prawdziwe święta. Wejdź na www.dziecisos.org i dowiedz się więcej.

Mistrz, aktor i dyrektor Teatru Polskiego gościem najnowszego podcastu „Talk Życia”!

Jakim dzieckiem był Andrzej Seweryn i czego uczy się od swoich wnuków? Jak wspomina swoją mamę i dlaczego znajomość własnych korzeni okazała się dla niego tak ważna? Jak wygląda życie w patchworkowej rodzinie i co to znaczy stworzyć taką rodzinę jak się „powinno”? W rozmowie poruszamy również temat tolerancji i dlaczego „współistnienie”, choć trudniejsze, jest o wiele lepszym słowem. I o tym że Ukraina musi wygrać wojnę, a dzieci wrócić do domu.

Podcast prowadzi Anna Choszcz-Sendrowska ze Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce w Polsce. Rozmowę można przesłuchać na naszym Spotify.

Serdecznie zapraszamy!

Chcesz pomóc? Podaruj dzieciom ich pierwsze, prawdziwe święta. Wejdź na www.dziecisos.org i dowiedz się więcej.