W siedleckiej Wiosce SOS kończy się pewna era – Małgorzata Błażewicz, Mama SOS związana z Wioską od pierwszych lat jej istnienia, przechodzi na macierzyńską emeryturę. Przez 19 lat była ona dla swoich podopiecznych osobą, której w ich życiu zabrakło – kochającym, obecnym rodzicem. I choć dla takiego życia poświęciła dużo, bez zastanowienia twierdzi, że nie zamieniłaby go na żadne inne. Niestety, przez brak zgłoszeń na Rodziców SOS, na jej miejsce nie wejdą nowe osoby – Stowarzyszenie wciąż szuka kandydatów.

Przez swoją pracę, miała na przestrzeni lat kilka tożsamości – nauczyciele na wywiadówkach z przyzwyczajenia często zwracali się do niej po nazwisku dziecka, które akurat uczyli. Przez prawie 20 lat pod swoją opieką miała w sumie 9 dzieci. Niektóre z nich zakładają już swoje rodziny, inne czekają jeszcze na wyniki matury. Wszystkie łączy zaś jedno: opuściły swój dom w Wiosce Dziecięcej jako kompetentne, kochane, przygotowane do samodzielnego życia osoby.

Początki

Małgorzata jest z zawodu nauczycielem wychowania przedszkolnego. Niestety, przez problemy zdrowotne, musiała porzucić pracę z dziećmi i przez 3 lata przebywała na rencie. To właśnie wtedy, dzięki swojej koleżance, poznała bliżej Stowarzyszenie SOS Wioski Dziecięce, prowadzące wówczas tylko dwie Wioski SOS – otwarcie trzeciej, w Siedlcach, zbliżało się wielkimi krokami. W 1996 roku odwiedziła Kraśnik, zobaczyła jak funkcjonuje Wioska SOS i postanowiła spróbować – po dwóch latach rozpoczęła kurs szkoleniowy na Rodzica SOS.

Początki były… cudowne! Po pomyślnie zdanym kursie, zaczęła jako Asystentka Rodziny, nazywana przez mieszkańców Ciocią. Wspomina te czasy z nieskrywanym wzruszeniem:

Bardzo mi się to podobało! Mogłam być z dziećmi, pomagać im i uczyć ich bycia najlepszymi ludźmi. To były piękne czasy, byłam bardzo szczęśliwa.

Jej praca polegała na pomocy przy codziennym funkcjonowaniu dwóch rodzin mieszkających w Wiosce SOS. Miał to być okres przygotowawczy, zapoznający z charakterystyką pracy – swoisty „test”, czy jest to na pewno ścieżka, którą chce obrać. Z czasem rodzin było coraz więcej, zadania się nagromadzały i ani się obejrzała, aż przepracowała w Siedlcach 7 lat. Wówczas uznała, że czas zostać mamą na pełen etat – w 2005 roku złożyła podanie i we wrześniu została Mamą SOS dla Wiktorii, Szymona oraz Daniela.

Pamiętając o korzeniach

W wychowaniu dzieci kluczowe jest dla niej, aby dziecko czuło się bezpiecznie i mogło żyć prawdziwym, beztroskim dzieciństwem. Nie oznacza to, że nie uczy ich tego, co najważniejsze – zawsze podkreślała wagę edukacji oraz szacunku do każdego człowieka, w tym także do rodziców biologicznych:

Robert praktycznie nie pamiętał swojej mamy – umarła, gdy miał zaledwie roczek. Jako że jego rodzeństwo zdążyło ją jeszcze zapamiętać, ciągle dopytywał: kim była, jak wyglądała, dlaczego odeszła? Postanowiłam, że odwiedzimy razem ją na cmentarzu. Uważam, że ważne jest pamiętać – w pozytywnym znaczeniu – o swoich rodzicach. Dziś każde z moich dzieci ma mniejszy bądź większy kontakt ze swoją rodziną, co uważam za bardzo ważną i potrzebną rzecz.

Najbardziej cieszą ją małe chwile, celebrujące jej więź z dziećmi: spacery, wspólne posiłki, a także sytuacje, gdy widzi efekty swoich starań – począwszy od samodzielnego ścielenia łóżka, przez zdawanie kolejnych etapów szkolnych, po dumę, gdy podczas wizyty Natalii Kukulskiej w ich domu, dzieciaki nie miały żadnych oporów do występowania przed kamerą. 

Zapytana o kryzysy odpowiada, że te – jak to w macierzyństwie – są nieuniknione. Wsparcie, jakie oferuje Wioska SOS jest jednak na tyle sprawne i profesjonalne, że zawsze udawało się je przezwyciężyć:

Choć zdarzały się trudniejsze chwile, zawsze mogłam uzewnętrznić wszystkie moje problemy i wątpliwości – jestem z natury osobą, która nie nosi ich długo w sobie. Pomagały mi w tym współpracownice, pedagodzy, asystentki, partner oraz inne Mamy SOS. Regularnie korzystałam też z dni wolnych, aby zwyczajnie odpocząć. Pod tym względem, praca Mamy SOS nie różni się zbytnio od żadnej innej, a nawet oferuje więcej.

W pełni usamodzielnione

Dziś Małgosia może pochwalić się dziewiątką mądrych, dojrzałych i kochanych dzieci, które wchodzą (lub już weszły) w życie nie z ciężarem trudnej przeszłości, lecz bagażem miłości i wszystkiego tego, co dziecko powinno otrzymać:

Jasiek skończył AWF, uczy teraz wychowania fizycznego w szkole, założył rodzinę – jestem już Babcią SOS! Szymon przeprowadził się do Poznania, gdzie pracuje jako kucharz w restauracji. Ania mieszka w Lublinie ze swoim tatą biologicznym – pracuje i mówi, że jest bardzo zadowolona. Robert przeniósł się do Młodzieżowej Wspólnoty Mieszkaniowej, wciąż się zastanawia, jednak teraz skłania się ku psychologii sportowej. Wiktoria z kolei wciąż czeka na wyniki matur. No, wydaje mi się, że udało nam się tu stworzyć taką namiastkę prawdziwej rodziny, przez co każdy sobie dalej radzi bez większych problemów.

Co dalej?

Po usamodzielnieniu się ostatniej podopiecznej Wiktorii, Małgosia pomaga w Wiosce SOS na tyle, ile może – wspiera funkcjonujące rodziny SOS, pomaga również rodzinom w kryzysie w Programach Umacniania Rodziny „SOS Rodzinie”. Ma ciągły kontakt ze swoimi dziećmi – zdarza się, że zadzwoni do usamodzielnionej podopiecznej z pytaniem, czy na pewno wzięła swoje leki. 

Kontakt z dziećmi na tyle stał się jej integralną częścią życia, że nie wyobraża sobie spędzenia emerytury bez nich – w planach ma wznowienie pracy w przedszkolu. Wraz z zakończeniem swojego SOS-owego macierzyństwa, radzi wszystkim początkującym rodzicom zastępczym, aby nie bały się próbować, bo choć bywają chwile trudne, to zawsze mogą liczyć na wsparcie, a opieka nad dziećmi daje ogromną satysfakcję. Jeżeli ktoś kocha dzieci i lubi wśród nich przebywać – nie powinien się nawet chwili zastanawiać.

Rodzice SOS potrzebni na cito

Osób takich jak Małgosia jest coraz mniej. W 2022 roku Stowarzyszenie SOS Wioski Dziecięce w Polsce otrzymało ponad 700 zapytań o możliwość przyjęcia dzieci do opieki zastępczej. Ze względu na brak kandydatów na zastępczych Rodziców SOS, organizacja mogła przyjąć tylko 75 dzieci. 

Aby zostać Rodzicem SOS należy spełnić pewne wymogi formalne, m.in. musi być to osoba, która nie jest i nie była pozbawiona władzy rodzicielskiej, nie ma ograniczonej władzy rodzicielskiej i przede wszystkim jest zdolna do sprawowania właściwej opieki nad dzieckiem. Zgłoszenia mogą wysyłać kobiety i mężczyźni, małżeństwa oraz osoby niepozostające w związku małżeńskim. Każdy Rodzic SOS może liczyć nie tylko na pomoc w prowadzeniu domu i opiece nad dziećmi, ale również rozwój kompetencji, poprzez udział w szkoleniach i superwizjach. 

Osoby zainteresowane pracą Rodzica SOS proszone są o przesłanie CV na adres e-mail: rodzice@sos-wd.org lub poprzez formularz na stronie wioskisos.org.

Już 14 czerwca odbędą się jubileuszowe, bo 18-ste urodziny Rodzinnego Domu Czasowego Pobytu „Sindbad” w Ustroniu. Dom powstał z myślą o dzieciach, które z różnych powodów nie mogą pozostać w swoich rodzinach i opuściły je w trybie interwencyjnym. Przez 18 lat działalności „Sindbad” otoczył opieką i wsparciem 264 dzieci z powiatu cieszyńskiego, województwa śląskiego.

Podopieczni, którzy przebywają w „Sindbadzie” otoczeni są całodobową opieką. –Zależy nam, by rodzina nie rezygnowała z dziecka i uwierzyła w swoje możliwości. Wiemy, że przyczyn kryzysu w rodzinie może być wiele, dlatego motywujemy do działania i wspieramy. Wszyscy nasi pracownicy są w stałym kontakcie z rodzicami, są do ich dyspozycji całą dobę. Rodzice korzystają z pomocy psychologa pracującego w RD „Sindbad”. Zachęcamy również do korzystania z terapii zewnętrznych lub pomocy innych specjalistów. – komentuje Elżbieta Grabowska-Jabłońska, Dyrektorka Programu SOS Wiosek Dziecięcych Ustroń i jak dodaje – Na szczęście często współpraca przynosi efekty i dzieci mogą wrócić pod opiekę swoich bliskich.

Program SOS Wiosek Dziecięcych Ustroń prowadzi również działania profilaktyczne w gminie Brenna w ramach Programu „SOS Rodzinie”. Celem Programu jest niesienie pomocy rodzinom w trudnej sytuacji życiowej, by mogły pokonać kryzys i pozostać razem. – Podstawą do naszej pracy z rodzinami jest poznanie ich mocnych stron oraz ich codziennych trudności. Rodziny często mierzą się z wieloma problemami, które przechodzą z pokolenia na pokolenie. Robimy wszystko, by to zmienić – by przywrócić rodzinom siłę. – mówi Sylwia Urbaś, koordynatorka Programu Umacniania Rodziny „SOS Rodzinie” w gminie Brenna.

Rozwój pieczy zastępczej w woj. śląskim

W trakcie wydarzenia SOS Wioski Dziecięce pragną również podkreślić rolę rodzicielstwa zastępczego w Polsce oraz zaapelować o trudnej sytuacji dzieci, również w woj. śląskim. W zeszłym roku do pieczy zastępczej w całej Polsce trafiło ponad 9,5 tys. dzieci z rodzin biologicznych. – Praktycznie każdego dnia SOS Wioski Dziecięce otrzymują pytanie o możliwość zabezpieczenia dzieci i przyjęcia ich do pieczy zastępczej. Sytuacja jest trudna ze względu na brak kandydatów do pełnienia roli Rodzica SOS. – komentuje Elżbieta Grabowska-Jabłońska.

W ostatnim roku, na ponad 700 zgłoszeń, organizacja mogła przyjąć tylko 75 dzieci.  – Zależy nam, by dzieci były bezpieczne i rozwijały się w troskliwym, rodzinnym środowisku, dlatego w odpowiedzi na potrzeby rozwoju pieczy rodzinnej chcemy tworzyć rodzinne domy dziecka poza wioskami SOS. Aby było to możliwe współpracujemy z władzami lokalnymi, gdzie prowadzone są nasze Programy SOS – mówi Elżbieta Grabowska-Jabłońska.

Jakie są wymagania?

Aby zostać Rodzicem SOS należy spełnić pewne wymogi formalne, m.in. musi być to osoba, która nie jest i nie była pozbawiona władzy rodzicielskiej, nie ma ograniczonej władzy rodzicielskiej i przede wszystkim jest zdolna do sprawowania właściwej opieki nad dzieckiem. – Mogą się do nas zgłaszać małżeństwa, jak i osoby niepozostające w związku małżeńskim. Mogą być to osoby bezdzietne, ale także mające własne dzieci, które są gotowe na podjęcie się zastępczej opieki. – komentuje Aleksandra Sikorska, Doradca Programowy ze Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce w Polsce i jak dodaje– Zdajemy sobie sprawę, że bycie rodzicem zastępczym nie jest łatwą pracą, dlatego dokładamy wszelkich starań, by codziennie wspierać opiekunów. Zapewniamy nie tylko pomoc w prowadzeniu domu i opiece nad dziećmi, ale również rozwój kompetencji, poprzez udział w szkoleniach i superwizjach. Ale przede wszystkim to dzieciom zapewniamy wsparcie specjalistyczne, a także możliwości udziału w bogatej ofercie zajęć dodatkowych, rozwijających zainteresowania dzieci.

Osoby zainteresowane pracą Rodzica SOS proszone są o przesłanie CV na adres e-mail: rodzice@sos-wd.org lub poprzez formularz na stronie wioskisos.org.

W wychowywaniu dzieci w pieczy zastępczej kluczowe jest, aby zapewnić młodym dorosłym wszelkie narzędzia potrzebne do wejścia w samodzielne życie. Stowarzyszenie SOS Wioski Dziecięce w Polsce wraz z Uniwersytetem Rzeszowskim organizuje debatę panelową dotyczącą procesu usamodzielniania z pieczy zastępczej. Wśród gości – specjalistów ze Stowarzyszenia oraz osób usamodzielniających się – pojawi się Anna Walas, Koordynatorka ds. programowych z Fundacji Robinson Crusoe oraz dr Justyna Meissner-Łozińska, doktor nauk humanistycznych specjalizująca się w prawach dziecka, opieką nad dzieckiem czy analizą psychopedagogiczną relacji w rodzinie.

Na spotkaniu on-line „Usamodzielnienie z pieczy zastępczej jako element polityk publicznych” eksperci i ekspertki będą dyskutowali nad skuteczną metodą pomocy w wejściu w dorosłość. Motorem do dyskusji będzie prezentacja nowego modelu „Wchodzę w samodzielność”. Jest to innowacyjna propozycja, powstała w ramach projektu „Partnerstwo dla samodzielności”, realizowanego przez Stowarzyszenie w latach 2021-2023 ze środków NIW NOWE FIO. Partnerem spotkania jest Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Kraśniku.

Spotkanie odbędzie się on-line 15 czerwca 2023 r. w godz. 10:00-13:00 na platformie TEAMS. (adres w hiperlinku)

Identyfikator spotkania: 394 146 332 512

Kod dostępu: VWMsqX

Eksperci przez doświadczenie – wysłuchać tych, którym chcesz pomóc

Opracowany przez SOS Wioski Dziecięce model zakłada głębokie i podmiotowe spojrzenie na osoby wychowujące się w pieczy zastępczej. W jego tworzeniu, oprócz konsultacji ze specjalistami, wykorzystano także wywiady przeprowadzone z samymi młodymi dorosłymi z pieczy zastępczej, którzy przechodzą przez proces usamodzielniania, bądź już go ukończyli.Beata Kulig, kierowniczka projektu oraz doradca ds. rzecznictwa w Stowarzyszeniu SOS Wioski Dziecięce w Polsce tak określa jego charakterystykę:

Model „Wchodzę w samodzielność” jest świeżym i empatycznym spojrzeniem na drogę usamodzielniania się młodych osób z pieczy zastępczej, skierowanym do pracowników Powiatowych Centrów Pomocy Rodzinie i  placówek opiekuńczo-wychowawczych czy rodziców zastępczych . Nie jest przy tym propozycją hermetyczną – proponuje kilka rozwiązań, z których można wybrać te elementy, które są szczególnie ważne i istotne z punktu widzenia lokalnego systemu pieczy zastępczej. Mamy nadzieję, że przyczyni się on do lepszego wejścia w życie oraz samodzielność młodych osób usamodzielniających się z pieczy zastępczej.”

Szerokie spektrum ekspertów

Wśród zaproszonych gości znaleźli się profesjonaliści ze Stowarzyszenia oraz Fundacji Robinson Crusoe, pracujący w licznych programach młodzieżowych oraz twórcy modelu, którzy podczas debaty podzielą się swoim doświadczeniem. Dodatkowym głosem eksperckim będzie dr Justyna Meissner-Łozińska z Uniwersytetu Rzeszowskiego, która opowie problemach i zagrożeniach, z którymi należy się mierzyć w trakcie usamodzielniania osób z pieczy zastępczej na przykładzie wychowanków pieczy zastępczej z województwa podkarpackiego.

Ważne spojrzenie na problem zaprezentują także zaproszeni przedstawiciele osób  usamodzielniających się bądź już usamodzielnionych, aktywnie uczestniczący w procesie powstawania zmiany systemowej. Jako eksperci przez doświadczenie (ang. experts by experience) wniosą oni do dyskusji unikalny zestaw doświadczeń i kompetencji, którego nie sposób poznać z doświadczenia stricte teoretycznego.

Spotkanie będzie podzielone na dwie części: pierwsza będzie wprowadzała w obszar zagadnień, przybliżając empirycznie oraz teoretycznie problematykę tego trudnego, przełomowego momentu w życiu młodych osób z pieczy zastępczej. Po tym panoramicznym wstępie odbędzie się dyskusja dotycząca zaprezentowanego modelu „Wchodzę w samodzielność” oraz podejścia do polityk publicznych w jego zakresie. 

Więcej o projekcie: https://wioskisos.org/partnerstwo-dla-samodzielnosci/

Jak wygląda Łódź oczami sztucznej inteligencji? Jak artyści z Kostaryki przedstawiają nasze miasto na płótnie? Na te i inne intrygujące pytania odpowiada akcja LODZ600, w ramach której powstaje 600 obrazów na 600-lecie Łodzi. Wydarzenie od samego początku cieszy się dużym zainteresowaniem, a do malowania dołączają artyści z całego świata, a także… mieszkańcy Łodzi. 

Półmetek akcji – uzbierano już 300 z 600 obrazów 

Celem akcji LODZ600 jest zebranie 600 prac malarskich poświęconych słowu „Łódź”. Do zabawy zaproszeni są artyści z całego świata. Wydarzenie organizowane jest przez grupę społeczników, którzy w ten wyjątkowy sposób chcą uhonorować wielki jubileusz miasta. Pod koniec lipca obrazy zostaną zaprezentowane m.in. w przestrzeniach Manufaktury podczas oficjalnych obchodów urodzin Łodzi. Akcja jest już na półmetku – dotychczas namalowano już ponad 300 obrazów, a kolejne są tworzone. 

Artyści z całego świata i jeden cel – namalować Łódź 

Wszyscy artyści, malarze lub osoby, dla których malarstwo jest wielką pasją, są zaproszeni do udziału w projekcie. Prace spływają niemal z całego świata – w tym m.in. z Ameryki Południowej, a to dzięki współpracy z Fundacją Unamos Culturas. Dzięki olbrzymiej różnorodności twórców, efekt końcowy akcji z pewnością będzie niezwykle widowiskowy i inspirujący. Namalowane obrazy pozwolą odpowiedzieć na pytanie, jak nasze miasto widzą artyści z całego globu. W akcji LODZ600 bierze udział także wielu uznanych artystów z Polski. Obecność w projekcie potwierdzili między innymi Rafał Olbiński, Józef Wilkoń czy Zbigniew Rybczyński – polski reżyser, operator filmowy, a także artysta multimedialny. 

W akcji mieli okazję wziąć udział także artyści-amatorzy, którzy podczas tzw. malarskich plenerów mogli puścić wodzę fantazji i namalować swoją wizję Łodzi pod okiem doświadczonych specjalistów.  Inspiracji nie brakuje – fabryczna przeszłość miasta, widowiskowa architektura czy tajemnicze łódzkie rzeki – to tylko przykłady tego, ile możliwości oferuje jedyne w swoim rodzaju miasto Łódź. 

Umiejętności malarskie poszczególnych artystów to jedno, ale do akcji zaproszono także… sztuczną inteligencję. Już wkrótce w Muzeum Fabryki w Manufakturze odbędą się warsztaty, na których będzie można nauczyć się, w jaki sposób generować obrazy za pomocą darmowych programów AI oraz jak pisać prompty, czyli specjalne hasła, dzięki którym sztuczna inteligencja wygeneruje dokładnie to, o czym myślimy. Najlepsze prace zostaną wydrukowane na płótnie stworzonym na 150-letnich krosnach Muzeum Fabryki i dołączą do wielkiej bazy obrazów projektu LODZ600. 

W ważnym celu – z pomocą dla najmłodszych 

Finał akcji będzie wyjątkowy nie tylko pod względem wielkiego widowiska, ale przede wszystkim szczytnego celu. 600 zgromadzonych obrazów zostanie wystawionych na licytacje, a pieniądze uzyskane z ich sprzedaży zostaną przekazane partnerowi projektu – Stowarzyszeniu SOS Wioski Dziecięce w Polsce. Misją tego Stowarzyszenia jest pomoc opuszczonym i osieroconym dzieciom oraz tym z rodzin zagrożonych rozpadem. W Polsce Stowarzyszenie prowadzi 4 Wioski SOS, gdzie prowadzą między innymi opiekę zastępczą – dzięki nim dzieci mogą odnaleźć troskliwy dom i opiekę, programy Umacniania Rodziny „SOS Rodzinie”, stworzone po to by dzieci nie trafiały do opieki zastępczej – funkcjonują w 17 miejscach w Polsce.  Stowarzyszenie SOS Wioski Dziecięce  to organizacja działająca na całym świecie – ich oddziały znajdują się w 137  państwach. – Jako partnera projektu wybraliśmy Stowarzyszenie SOS Wioski Dziecięce, bo chcieliśmy, żeby akcja miała też dodatkowy, charytatywny wydźwięk. Działalność SOS Wiosek Dziecięcych jest bliska naszemu sercu i wierzymy, że środki, które do nich trafią mogą i zrobią wiele dobrego dla małych podopiecznych. Chcemy włączyć się w pomoc tym, którzy będą stanowili o przyszłości tego świata. Każde dziecko powinno dostać szansę na realizację swoich marzeń – mówi Agnieszka Skubisz, dyrektor Muzeum Fabryki. 

– Dzieci trafiające pod  naszą opiekę są zaniedbane pod różnymi względami: emocjonalnym, zdrowotnym, edukacyjnym.  Bardzo często to arteterapia jest ogromnym wsparciem w procesie przywracania im  dzieciństwa i odbudowywania zaufania do świata dorosłych.  Pomagamy dzieciom na całym świecie, dlatego jesteśmy ogromnie wdzięczni, że to właśnie podopieczni SOS Wiosek Dziecięcych otrzymają wsparcie w ramach tak pięknej, twórczej i łączącej ludzi z różnych krajów akcji  – mówi Anna Choszcz-Sendrowska ze Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce w Polsce

Właściciel

Właścicielem Manufaktury jest Union Investment Real Estate GmbH – wiodąca międzynarodowa firma inwestycyjna specjalizująca się w otwartych funduszach nieruchomości dla inwestorów indywidualnych i instytucjonalnych. Model biznesowy Union Investment bazuje na ponad 50 latach doświadczeń w branży nieruchomości oraz eksperckim know-how w zakresie zarządzania aktywami. Obecnie Union Investment zarządza aktywami o wartości 32 miliardów euro w ponad 840 nieruchomościach komercyjnych i mieszkalnych o łącznej powierzchni ok. 8,4 mln. mkw.

Zarządca

APSYS jest jednym z wiodących operatorów branży nieruchomości komercyjnych w Polsce i we Francji. Spółka realizuje działania w segmencie nieruchomości handlowych, projektach mixed-use, inwestycjach mieszkaniowych oraz w obszarze zarządzania powierzchniami biurowymi. Firma powstała w 1996 roku i działa jako inwestor, deweloper, agent ds. najmu, menadżer projektu oraz zarządca nieruchomości.

Apsys zawsze był firmą z wizją i ambicjami, by realizować unikalne projekty, tworzyć miejsca ikoniczne, znaczące, na stałe wpisujące się w tkankę miejską. Począwszy od 2022 r. w swojej działalności spółka kieruje się hasłem “Razem, inne miasto jest możliwe”. Apsys chce jeszcze mocniej i odpowiedzialniej wykorzystywać potencjał miast, wpływać na ich przemiany uwzględniając potrzeby środowiskowe, pobudzać rozwój społeczny i ekonomiczny, a ponadto wspólnie, w oparciu o dialog z interesariuszami, tworzyć komfortowe otoczenie dla ludzi.

Celem strategicznym firmy jest zmiana miast na lepsze i tworzenie wyjątkowych miejsc, dzięki którym życie wszystkich staje się piękniejsze.

Dzięki wieloletniemu doświadczeniu i specjalistycznej wiedzy wszystkie działania, niezależnie od wielkości i lokalizacji poszczególnych nieruchomości, są dopasowane do potrzeb klienta. Do największych inwestycji firmy należą Manufaktura w Łodzi oraz Posnania w Poznaniu. APSYS Polska zarządza obecnie ponad 1 000 000 mkw. GLA w 23 obiektach handlowych zlokalizowanych w 18 największych miastach w kraju oraz biurowcem Arkada Business Park w Bydgoszczy i kompleksem biurowym React zlokalizowanym w centrum Łodzi. Apsys prowadzi także inwestycję mieszkaniową – Solea Mieszkania przy Wyścigach na warszawskim Mokotowie.

Stowarzyszenie SOS Wioski Dziecięce w Polsce od ponad 39 lat pomaga dzieciom pozbawionym opieki rodziców oraz tym z rodzin w trudnej sytuacji życiowej.

. W 2022 r. z pomocy Programów SOS skorzystało 2417 polskich dzieci i dorosłych, w tym 1550 dzieci i młodzieży, z czego 366 w opiece zastępczej i programach młodzieżowych, a 1184 w Programie Umacniania Rodziny „SOS Rodzinie”.

Stowarzyszenie prowadzi 4 SOS Wioski Dziecięce, gdzie opuszczone i osierocone dzieci znajdują troskliwy dom i opiekę. Równolegle do opieki zastępczej, rozwijane są również działania profilaktyczne, w ramach Programu „SOS Rodzinie”, którego celem jest ochrona dzieci przed utratą opieki i zapewnienie rodzinom kompleksowego wsparcia, w tym pomocy psychologicznej i terapeutycznej.

Stowarzyszenie pomaga również dzieciom w Zimbabwe i Kamerunie (ponad 5 000 osób) oraz dzieciom z ukraińskiej pieczy zastępczej. W 2022 r. Wioskach SOS mieszkało 166 uchodźców z Ukrainy, w tym 124 dzieci, a z programu dystrybucji voucherów Sodexo dla ukraińskich rodzin zastępczych oraz tych w trudnej sytuacji skorzystało prawie1500 osób (ponad 400 rodzin). SOS Wioski Dziecięce w Polsce są częścią międzynarodowej organizacji SOS Children’s Villages, obecnej w 137 krajach świata.

Ponad 9,5 tys. dzieci z rodzin biologicznych trafiło w zeszłym roku do pieczy zastępczej.[1] Sytuacja jest trudna, ponieważ ze względu na brak kandydatów na rodziców zastępczych, SOS Wioski Dziecięce mogły przyjąć tylko 75 dzieci. Niektóre zgłoszenia (a było ich ponad 700) wielokrotnie się powtarzały, co oznacza, że bardzo długo nie można było znaleźć miejsca dla dzieci w całym systemie. Wychodząc naprzeciw tej trudnej sytuacji, organizacja pilnie poszukuje kandydatów na Rodziców SOS.

W całej Polsce, a więc również w Stowarzyszeniu, jest coraz większy kryzys rodzicielstwa zastępczego, a potrzeby nie maleją. Według danych Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej za rok 2022 r. w pieczy zastępczej przebywało aż 73 400 dzieci[1] (ponad 6 tys. to maluchy poniżej 3 roku życia[2]). Z kolei, w samym ubiegłym roku do pieczy zastępczej trafiło aż 9528 dzieci z rodzin naturalnych.

[1] – 56 604 dzieci w rodzinnej pieczy zastępczej oraz 16 796 dzieci w instytucjonalnej pieczy zastępczej; Dane MRiPS; 2022

[2] – 5392 dzieci w rodzinnej pieczy zastępczej, 111 dzieci w placówkach opiekuńczo-wychowawczych typu rodzinnego oraz 601 dzieci w instytucjonalnej pieczy zastępczej z wyłączeniem placówek opiekuńczo-wychowawczych typu rodzinnego; Dane MRiPS; 2022

– Sytuacja jest bardzo poważna. Pamiętajmy, że za każdą taką liczbą stoi życie i historia konkretnego dziecka. – komentuje Aleksandra Granada, Dyrektorka Krajowa Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce w Polsce. – Są to często bardzo dramatyczne sytuacje, których nie udźwignąłby niejeden dorosły. Dlatego pilnie szukamy osób, które stworzą potrzebującym dzieciom bezpieczną przystań. Rodziców, którzy będą responsywni, czuli i wspierający. Dorosłych, którzy pomogą dziecku odbudować poczucie własnej wartości i życiowej sprawczości.

SOS Wioski Dziecięce w Polsce, które współpracują z lokalnymi władzami, by rozwijać pieczę zastępczą, zapraszają obecnie osoby, które chciałyby stworzyć dom dla ok. 4-6 dzieci jako prowadzący rodzinne domy dziecka lub/i kandydatów na Rodziców SOS w Wioskach Dziecięcych – Mogą się do nas zgłaszać małżeństwa, jak i osoby niepozostające w związku małżeńskim, które są gotowe na podjęcie się zastępczej opieki i wychowania dzieci. Szczególnie zachęcamy osoby z regionów, w których działa nasza organizacja, tj. woj. mazowieckie, lubelskie, zachodniopomorskie oraz śląskie – komentuje Aleksandra Sikorska, Doradca Programowy ze Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce w Polsce.

Zaplecze profesjonalistów – nie będziesz sam

– Zdajemy sobie sprawę, że bycie rodzicem zastępczym nie jest łatwą pracą, wymaga cierpliwości, wyrozumiałości i wiedzy. Dlatego na co dzień dajemy wsparcie nie tylko tym, którzy opiekują się dziećmi, ale przede wszystkim to dzieciom zapewniamy wsparcie specjalistyczne, a także możliwości udziału w bogatej ofercie zajęć dodatkowych, rozwijających zainteresowania dzieci. Opiekunom zapewniamy pomoc w prowadzeniu domu i opiece nad dziećmi jak również rozwój kompetencji, poprzez udział w szkoleniach i superwizjach. – komentuje Aleksandra Sikorska i jak podkreśla – To właśnie ze względu na specjalistyczne wsparcie i dobro dzieci, Rodzinę SOS można stworzyć na terenie SOS Wioski Dziecięcej.

Nadciąga wielkie święto sportu! 3 czerwca 2023 r. po terenie SOS Wioski Dziecięcej w Kraśniku przebiegną atleci o wielkich sercach – zarówno zawodowi, amatorzy, jak i ci najmłodsi. Wydarzenie, jak co roku, będzie obfitować w liczne atrakcje i stanie się świetną okazją do integracji w duchu sportowym.

„Bieg po uśmiech” to cykliczna impreza, która od 1994 roku tłumnie gromadzi mieszkańców Kraśnika i okolic. W sportowej atmosferze, przy akompaniamencie muzyki na żywo i wesołego gwaru odbywają się tu biegi dla każdego: dzieci – tych młodszych i nieco starszych (zaplanowane są biegi dla siedmiu kategorii wiekowych chłopców i dziewczynek), zawodowych biegaczy i wszystkich, którzy chcą się sprawdzić w biegu głównym na dystansie 5 kilometrów. Ponadto, rozgrywany będzie także „Bieg integracyjny” dla osób z niepełnosprawnościami.

-„ Bieg po uśmiech” po raz kolejny pokaże, że Kraśnik to miejsce przyjazne wszystkim, a nasza Wioska Dziecięca SOS stanie się centrum spotkań rodzinnych. Bieganie to aktywność dostępna dla każdego, która przynosi mnóstwo pozytywnej energii – liczymy że każdy z nas, wraz ze swoimi bliskimi spędzi ten czas aktywnie, wśród endorfin i pięknych osób. ­– mówi Dariusz Krysiak, dyrektor Programu SOS Wiosek Dziecięcych Kraśnik, organizator „Biegu po uśmiech”.

Zapisy

Zapisy do „Biegu po uśmiech” wciąż trwają! Aby wziąć udział w Biegu Głównym, należy zarejestrować się na stronie https://dostartu.pl/xxvii-bieg-po-usmiech-v9034. Zapisy do biegów dzieci i młodzieży  odbędą się w dniu imprezy w godzinach 8:00-10:00.

Zwycięzcy poszczególnych konkurencji otrzymają tradycyjne trofea sportowe i nagrody. Na wszystkich czeka skromny poczęstunek. Każdy dostaje okolicznościowy dyplom i bez względu na zajętą lokatę może uczestniczyć w losowaniu nagród – niespodzianek.

Rodzice SOS poszukiwani!

Impreza jest przede wszystkim wydarzeniem rodzinnym, gdzie dzieci wspólnie z rodzicami – tymi biologicznymi, jak i zastępczymi – spędzają wspólnie piękne chwile. Niestety w Polsce, ze względu na brak kandydatów na opiekunów zastępczych, wiele dzieci pozostaje w swoich rodzinach, które nie zapewniają im prawidłowego rozwoju, a często również bezpieczeństwa. Z tego względu, w trakcie wydarzenia podkreślana będzie rola rodzicielstwa zastępczego, którego celem jest zapewnienie dzieciom bezpiecznego, pełnego ciepła zastępczego domu.

– Potrzeby są ogromne, bo zgłoszeń z prośbą o przyjęcie dzieci do pieczy zastępczej wciąż przybywa. Chcielibyśmy zapewnić bezpieczny, wspierający dom wszystkim potrzebującym dzieciom, ale to może się udać wyłącznie przy pomocy dorosłych, którzy będą dla nich oparciem w walce z trudnościami, które los przed nimi stawia – mówi Halina Kozacka, Mama SOS z Kraśnika. – To trudne zadanie, ale też dające ogromną satysfakcję. Poza tym, przy wsparciu specjalistów zapewnianym przez Stowarzyszenie, m.in. psychologa, terapeuty czy asystenta pomagającego w  codziennych obowiązkach, nie ma rzeczy niemożliwych – dodaje Mama SOS.

Według danych Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej za rok 2022 r., w pieczy zastępczej przebywało aż 73 400 dzieci*,  łącznie w 2022 roku do pieczy zastępczej trafiło 9528 dzieci z rodzin naturalnych. Tylko w województwie lubelskim w 2022 roku odnotowano 360 przyjęć do pieczy.

Osoby zainteresowane pracą Rodzica SOS bądź Prowadzących Rodzinne Domy Dziecka są proszone o przesłanie CV na adres e-mail: rodzice@sos-wd.org lub poprzez formularz na stronie wioskisos.org. Szczegółowe informacje dotyczące rekrutacji Rodziców SOS znajdują się na stronie https://wioskisos.org/rodzic-sos

Nie tylko dla biegaczy

Bieg po uśmiech to impreza dla dzieci, rodzin, sąsiadów i przyjaciół. Dla nich wszystkich zaplanowane są liczne atrakcje: pokaz sztuk walki, występy artystyczne, wesołe miasteczko.

Poniżej szczegółowy plan imprezy:

8.00   –  Otwarcie biura zawodów (bieg 5 km)

8.00 – 10.00 – Zapisy do biegów dla dzieci i młodzieży

9.15 – Rozgrzewka biegowa dla uczestników biegu głównego – Xtreme

9.30 – Uroczyste otwarcie imprezy

9.40 –  Bieg integracyjny

9.50 – Bieg Gości Honorowych

10.00 – Bieg Główny im. Andrzeja Kandzierskiego – 5km

10.05 – Otwarcie wesołego miasteczka

10.10 – Występ Gminnej Orkiestry Dętej  z Zakrzówka

10.30 – Rozgrzewka biegowa dla dzieci i młodzieży – Xtreme

10.45 – Rozpoczęcie konkurencji biegowych dla dzieci i młodzieży

10.50 – Konkurs plastyczny pt. ”Sposób na zdrowie”

11.20 –  Minikurs udzielania pierwszej pomocy (straż pożarna)

11.50 – Występ dzieci z Ukrainy

12.10 – Fireshow – występ grupy NIZAR

12.40 – Pokaz sztuk walki – Akademia Judo PERUN

13.10 – Pokaz straży pożarnej i ratownictwa medycznego

13.50 – Występ Oliwii Kołbuk uczestniczki The Voice Kids 

14.00 – Dekoracja zwycięzców i wręczenie nagród

14.30 – Losowanie nagród niespodzianek

Zapraszamy!

Zaledwie 15 proc. dzieci w Zimbabwe skończy szkołę ponadpodstawową*, tysiące najmłodszych mieszkańców kraju w ogóle nie pójdą do szkoły, bo muszą pracować. Celem kampanii realizowanej przez Stowarzyszenie SOS Wioski Dziecięce w Polsce „Chcę pójść do szkoły. Pomóż mi.” jest przerwanie błędnego koła ubóstwa i umożliwienie dzieciom skorzystania z jednego z podstawowych praw – prawa do kształcenia się.

Historia 9-letniej Grace

Kampanii towarzyszy wideo, którego bohaterką jest 9-letnia Grace. Dziewczynkę wychowywała mama, żyły w skrajnej biedzie. Mama Grace zmarła w wyniku zapalenia płuc, po zakażeniu koronawirusem. Dziewczynka została bez opieki osób dorosłych. W czasie, gdy jej rówieśnicy chodzili do szkoły, Grace szukała jedzenia na ulicy, by przeżyć. Dzięki wsparciu Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce, odnalazła nowy dom i odzyskała nadzieję. Dziewczynka już nie musi martwić się o to, gdzie będzie spać i czy znajdzie jedzenie. Ma przy sobie troskliwe osoby dorosłe, które o nią dbają. Chodzi do szkoły i dzięki temu ma szansę na lepszą przyszłość. Takich dzieci jak Grace, jest w Zimbabwe zdecydowanie za dużo.

Dzieciństwo w Zimbabwe

– Dzieciaki jedzą najczęściej raz dziennie, w ogóle nie mają czasu na zabawę. To jest bycie małym dorosłym od urodzenia, musisz się przydawać. Jeśli masz szczęście, to chodzisz do szkoły, wracasz dwie godziny pieszo, potem pracujesz z rodzicami, np. w polu przy uprawie kukurydzy, idziesz spać i wstajesz około 4.30, by wyrobić się do szkoły – tłumaczy Tomasz Michniewicz, ambasador Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce w Polsce, podróżnik, organizator wypraw do Zimbabwe. Problemy materialne rodzin, zezwalanie na pracę dzieci, wczesne małżeństwa czy ubóstwo menstruacyjne – z tych powodów dzieci w Zimbabwe najczęściej nie chodzą do szkoły.

Miesięczny koszt nauki jednego dziecka w szkole to około 50 zł. Do tej kwoty należy dodać koszt m.in. przyborów szkolnych czy obowiązkowych mundurków. Dla wielu mieszkańców Zimbabwe, gdzie na obszarach wiejskich aż 75 proc. osób żyje poniżej progu ubóstwa**, jest to niewyobrażalnie wysoka suma pieniędzy. W związku z tym dzieci często zamiast do szkoły są posyłane do pracy, a ich głównym zadaniem nie jest kształcenie się, lecz wspieranie domowego budżetu.

– Oficjalne statystyki mówią, że 95 proc. dzieci chodzi do szkoły, ale to, co widzieliśmy jadąc przez kraj przeczy tym liczbom. W dzień powszedni, w godzinach szkolnych, pełno dzieci stoi przy drogach sprzedając m.in. pestki baobabu, wodę, sznurówki lub zasypując piaskiem dziury w drodze – licząc na kilka centów zarobku – mówi dr Aleksandra Granada, Dyrektorka Krajowa Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce w Polsce.

„Chcę pójść do szkoły. Pomóż mi.” Celem kampanii „Chcę pójść do szkoły. Pomóż mi.” jest zebranie środków finansowych, które pozwolą wysłać do szkoły 1000 dzieci z Zimbabwe. Roczny koszt nauki jednego dziecka to około 600 zł, czyli 50 zł miesięcznie. – Byliśmy w szkole, która wyglądała jak hala. W jednej klasie około 50 uczniów siedzi na ziemi. Mają jedną książkę na dziesięć osób. Nie ma też możliwości, by wziąć po szkole książkę do domu – bardzo trudno jest im w tej szkole się czegoś nauczyć. W naszej ocenie nie ma lepszej inwestycji niż inwestycja w edukację dzieci. Tylko dzięki pomocy darczyńców, będziemy mogli wyrwać dzieci z kręgu biedy – mówi Piotr Łukawski, koordynator projektów międzynarodowych w Stowarzyszeniu SOS Wioski Dziecięce w Polsce.

Każdy może wesprzeć edukację dzieci w Zimbabwe i przekazać darowiznę poprzez stronę www.sosafryka.org lub bezpośrednio na numer konta: 63 1240 6292 1111 0010 6775 1991 w tytule wpisując „Zimbabwe”.

Liczy się każda wpłata! SOS w krajach afrykańskich Stowarzyszenie SOS Wioski Dziecięce w Polsce wspiera dzieci i rodziny w Zimbabwe od 2020 roku. Poza wsparciem edukacji dzieci, prowadzi także liczne projekty wspierające lokalne społeczności, wśród nich m.in. budowa studni, tworzenie ogrodów społecznościowych, hodowla pszczół czy kur, program mikropożyczek, który wspiera przedsiębiorców chcących założyć własne biznesy, np. szwalnie, kuchnie, warsztaty. Pracownicy Stowarzyszenia organizują także lokalne szkolenia z ochrony praw dziecka oraz ochrony praw kobiet. Prowadzone są też warsztaty zawodowe, które dają młodzieży szansę zdobyć umiejętności wyróżniające ich na rynku pracy. Stowarzyszenie od 2016 roku prowadzi podobne działania także w Kamerunie.

„Talk Życia” W ramach kampanii powstał odcinek podcastu „Talk Życia” z Tomaszem Michniewiczem, ambasadorem Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce w Polsce, podróżnikiem, reportażystą, organizatorem wypraw, w którym opowiedział o realiach życia i codzienności dzieci w Zimbabwe.

Wkrótce dostępny będzie także odcinek, którego gośćmi będą Aleksandra Granada oraz Piotr Łukawski ze Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce w Polsce, którzy opowiedzą o projektach realizowanych w Zimbabwe. Wszystkie odcinki podcastu „Talk Życia” są dostępne w serwisie Spotify oraz w serwisie YouTube na kanale Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce w Polsce.

Lekcje do pobrania

Kampania ma także wymiar edukacyjny. Eksperci Stowarzyszenia stworzyli dwa scenariusze 45-minutowych lekcji do pobrania przez nauczycieli, opracowane dla uczniów klas 4-8. Materiały dotyczą: analfabetyzmu i jego konsekwencji w różnych sferach życia, prawa do nauki jako jednego z podstawowych praw człowieka, sposobów pomagania wykluczonym edukacyjnie rówieśnikom w Zimbabwe, działalności Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce w krajach afrykańskich, zaplanowania i przeprowadzenia zbiórki na terenie szkoły oraz przybliżenia uczniom zagadnienia zbiórek publicznych. Bezpłatne scenariusze lekcji są gotowe do pobrania za pośrednictwem strony sosafryka.org.

*https://tiny.pl/w33fn

** Zimbabwe Education Fact Sheets, https://tiny.pl/w332n

„Moje prawa – ważna sprawa”

Takie hasło będzie przyświecać tegorocznej paradzie, której celem jest zwrócenie uwagi na prawa dzieci oraz rolę dorosłych w dbaniu i szanowaniu tych praw. Jak podkreśla Marian Łosiewicz, Dyrektor Programu SOS Wiosek Dziecięcych Biłgoraj – Są nimi nie tylko prawo do życia czy prawo do wychowywania w rodzinie. Jest to również prawo do tożsamości, do rozwoju czy też informacji i wyrażania własnych poglądów. Nie zapominajmy, że dziecko ma również prawo, m.in. do godnych warunków życia, ale też do opieki zdrowotnej oraz prawo do odpoczynku.

W trakcie wydarzenia, SOS Wioski Dziecięce, pragną podkreślić również rolę rodzicielstwa zastępczego. – Niestety wciąż brakuje kandydatów, którzy mogliby utworzyć nowe rodzinne formy pieczy zastępczej dla dzieci osieroconych i porzuconych. Nieustannie szukamy osób, które stworzą stabilne i bezpieczne miejsce dla dzieci, w którym będą mogły zdrowieć i wzrastać, rozwijać się pomimo wyzwań rozwojowych, zaniedbań zdrowotnych, czy edukacyjnych. ­– mówi Jadwiga Król, Mama SOS w Stowarzyszeniu SOS Wioski Dziecięce w Polsce i jak dodaje – Potrzeby są wciąż ogromne. W samym 2022 roku otrzymaliśmy ponad 700 zapytań o możliwość przyjęcia dzieci do opieki zastępczej. Jednak ze względu na brak kandydatów na zastępczych Rodziców SOS, mogliśmy przyjąć tylko 75 dzieci.

Osoby zainteresowane pracą Rodzica SOS lub prowadzących Rodzinne Domy Dziecka są proszone o przesłanie CV na adres e-mail: rodzice@sos-wd.org lub poprzez formularz na stronie wioskisos.org

Święto dzieci

Wielkie świętowanie dzieci rozpocznie się o godz. 14:00 na terenie SOS Wioski Dziecięcej przy ul. Zielonej 132. – Całość rozpocznie się paradą postaci z bajek, do której każdy może dołączyć, wcielając się w ulubionego bohatera lub bohaterkę. W trakcie parady będziemy również nieść transparenty i tabliczki o prawach dziecka,  a pracownicy i podopieczni SOS Wiosek Dziecięcych wystawią teatralno-muzyczne przedstawienia. Będzie więc wesoło i kolorowo, a dzieci nie mogą się już doczekać. – opowiada Marta Kimak, Koordynatorka Programu Umacniania Rodziny „SOS Rodzinie” Biłgoraj I.

Nie zabraknie także dmuchanych zamków, malowania uśmiechniętych buziek dzieci oraz konkursów. Odbędą się również animacje, oraz atrakcje takie jak pokaz udzielania pierwszej pomocy, spotkanie z alpakami oraz możliwość zwiedzania wozu strażackiego. 

Harmonogram wydarzenia

• 14:00-15:00 parada postaci z bajek z transparentami o prawach dziecka, rozstrzygniecie konkursu plastycznego o prawach dziecka oraz występy muzyczno-teatralne,  a także Przyznanie XXV Dyplomu Przyjaciel Dzieci
• 15.00 –  dmuchańce, bańki mydlane, wata cukrowa
• 15.30 – pokaz pierwszej pomocy  i przyjazd wozu strażackiego
• 16.00 – przyjazd motocyklistów
• 17.00- ognisko z kiełbaskami i trębaczami na rogach
• 18.00 – zakończenie

Stowarzyszenie SOS Wioski Dziecięce, poza działalnością z zakresu pieczy zastępczej, wspiera Stowarzyszenie SOS Wioski Dziecięce, poza działalnością z zakresu pieczy zastępczej, wspiera także rodziny przechodzące kryzys, tak aby jak najwięcej dzieci mogło wychowywać się w szczęśliwej i bezpiecznej rodzinie biologicznej. 15 maja 2023 r. wraz z Uniwersytetem Humanistyczno-Przyrodniczym im. Jana Długosza w Częstochowie zorganizowano debatę panelową dotyczącą przyszłości wspierania rodzin z licznymi problemami. Wśród gości znalazła się m.in. dr hab. Izabela Krasiejko, prof. UHP w Częstochowie, prezes OSAR, ceniona ekspertka asystentury rodziny.rodziny przechodzące kryzys, tak aby jak najwięcej dzieci mogło wychowywać się w szczęśliwej i bezpiecznej rodzinie biologicznej. 15 maja 2023 r. wraz z Uniwersytetem Humanistyczno-Przyrodniczym im. Jana Długosza w Częstochowie zorganizowano debatę panelową dotyczącą przyszłości wspierania rodzin z licznymi problemami. Wśród gości znalazła się m.in. dr hab. Izabela Krasiejko, prof. UHP w Częstochowie, prezes OSAR, ceniona ekspertka asystentury rodziny.

Na spotkaniu on-line „Polityki publiczne wspierające rodziny przeżywające trudności życiowe” eksperci i ekspertki dyskutowali nad skuteczną metodą wsparcia rodzin z licznymi problemami, a także skutecznością lokalnych polityk społecznych. Motorem do dyskusji była prezentacja nowego modelu „Niezależni – Samodzielni”. Jest to propozycja standardu usamodzielniania/sprawnego funkcjonowania rodzin z wieloma problemami, powstała w ramach projektu „Partnerstwo dla samodzielności” realizowanego przez Stowarzyszenie w latach 2021-2023 ze środków NIW NOWE FIO. Wydarzenie zostało zorganizowane przy wsparciu Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Biłgoraju oraz Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Biłgoraju.

„Niezależni – Samodzielni” – wysłuchać tych, którym chcesz pomóc

Opracowany przez SOS Wioski Dziecięce model zakłada głębokie i podmiotowe spojrzenie na rodzinę. W jego tworzeniu, oprócz konsultacji ze specjalistami, wykorzystano także wywiady przeprowadzone z rodzinami, które przezwyciężyły liczne problemy i funkcjonują samodzielnie.Łukasz Łagód, psycholog SOS Wiosek Dziecięcych oraz współautor publikacji tak wyjaśnia jego charakterystykę:

Rozwiązanie z jednej strony zakłada bezpośrednie wsparcie rodziny z wieloma problemami – duży nacisk kładzie się tu na identyfikację potrzeb i ograniczeń rodziny, a także możliwości ich zaspokajania w oparciu o dostępne zasoby własne i środowiskowe. Drugim filarem opracowanej metody jest wdrożenie działań profilaktyki środowiskowej. To m.in ukazywanie potrzeb rodzin i dzieci, integracja lokalnej społeczności, tworzenie nieformalnych sieci wsparcia społecznego. Działania te prowadzić mają do stanu, w którym to społeczność lokalna jest w stanie udzielić pierwszego wsparcia w przypadku kryzysu w konkretnej rodzinie.

Szerokie spektrum ekspertów

Wśród zaproszonych gości znaleźli profesjonaliści pracujący z rodzicami w kryzysie, którzy podczas debaty podzielili się swoim doświadczeniem oraz dr hab. Izabela Krasiejko, prof. UHP w Częstochowie – pedagog, terapeuta rodziny, prezes OSAR, autorka licznych  książek i ponad stu artykułów, głównie dotyczących asystentury rodziny. Na spotkaniu przybliżyła kierunki tworzenia polityk publicznych z zakresu pracy z rodziną przeżywającą wiele problemów.

– Zawsze kierujemy się zasadą godności, zdrowia i życia członków rodziny. Podstawą działań jest więc upodmiotowienie osób i rodzin, np. poprzez odwoływanie się do ich własnych zasobów, czy też uznanie ich wpływu na swoje decyzje i wybory. Ważne jest również uznanie ich autorytetu w kierowaniu własnym życiem oraz umożliwienie im czynnego udziału w poprawie swojej sytuacji życiowej.  – komentuje dr hab. Izabela Krasiejko, prof. UHP w Częstochowie i jak dodaje –  Złotym środkiem jest więc zapraszanie rodzin nie tylko do współtworzenia strategii wsparcia rodziny, ale także do tworzenia lokalnych koszyków usług oraz indywidualnych planów ewaluacji działań na rzecz rodziny.

Ważne spojrzenie na problem pokazali także zaproszeni przedstawiciele rodzin usamodzielniających się, aktywnie uczestniczący w procesie powstawania zmiany systemowej. Jako eksperci przez doświadczenie (ang. experts by experience) wnieśli oni do dyskusji unikalny zestaw doświadczeń i kompetencji, którego nie sposób poznać z doświadczenia stricte teoretycznego.

W drugiej części spotkania odbył się panel, w którym wzięli udział zaproszeni goście oraz przedstawiciele instytucji partnerskich debaty panelowej, czyli pracownicy GOPS z Biłgoraju oraz MOPS w Biłgoraju, Elżbieta Poluga, która podzieliła się doświadczeniami pracy z rodzinami przeżywające wiele problemów, jak i współpracy lokalnych instytucji ze Stowarzyszeniem SOS Wioski Dziecięce w Polsce.

Ponadto, jak podkreśla Beata Kulig, koordynatorka projektu oraz doradca ds. rzecznictwa w Stowarzyszeniu SOS Wioski Dziecięce w Polsce –  Wielkim atutem proponowanych rozwiązań jest ich wysoka dostępność oraz ogólnokrajowy potencjał. Oznacza to, że  model może być wdrożony we wszystkich gminach, które są zainteresowane jego implementacją. Nie jest to więc ograniczone wyłącznie do lokalizacji bliskich Programom Umacniania Rodziny, gdzie SOS Wioski Dziecięce mają długie doświadczenie wzajemnej współpracy z ośrodkami pomocy społecznej.

Więcej o projekcie: https://wioskisos.org/partnerstwo-dla-samodzielnosci/