Problem

RAMY PRAWNE

Podejmowana w projekcie tematyka usamodzielnień bazuje na ustawie o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (dalej: uowrispz), jak i aktach wykonawczych do niej.

USAMODZIELNIENIA Z PIECZY ZASTĘPCZEJ

Z dostępnych badań, raportów oraz obserwacji wynika, że pomimo obowiązujących od wielu lat krajowych regulacji formalno-prawnych oraz stosowania standardowych procedur i narzędzi wciąż trudno jest osiągnąć wychowankom pieczy zastępczej odpowiedni poziom dojrzałości i gotowości do podjęcia samodzielnego życia. Widoczne są m.in. trudności w budowaniu i utrzymaniu nowych relacji, uzyskaniu zatrudnienia oraz zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych. Jest to konsekwencja nie tylko ograniczeń wynikających z poważnych zaburzeń rozwojowych, zwłaszcza w sferze emocjonalnej i społecznej, ale także pewnych deficytów w funkcjonowaniu istniejącego systemu wsparcia. Dotyczy to szczególnie adekwatnej odpowiedzi na specyficzne potrzeby usamodzielniających się wychowanków pieczy zastępczej. Aktualna jest zatem potrzeba budowania forum debaty publicznej, w kontekście poszukiwania nowych, skutecznych strategii oraz modeli usamodzielniania.

USAMODZIELNIENIA RODZIN WIELOPROBLEMOWYCH

W przypadku rodzin wieloproblemowych określenie standardów wsparcia czy narzędzi służących do pracy z rodziną ogranicza się zasadniczo do wskazania jako metody pracy wywiadu środowiskowego prowadzonego przez pracownika socjalnego oraz ogólnych kierunków pracy, czy też możliwych zakresów oddziaływań. W efekcie w 2019 roku zaplanowane cele osiągnęło jedynie 45% rodzin wspieranych przez asystentów rodziny. Brakuje innowacyjnego, opracowanego w wyniku dialogu społecznego modelu pracy z rodziną wieloproblemową, dążącego do osiągnięcia przez nią samodzielności w zaspokajaniu podstawowych potrzeb jej członków ze szczególnym uwzględnieniem dziecka.

Projekt jest tematyczną odpowiedzią na problemy i kierunki działań wskazane w dokumentach lokalnych dotyczących współpracy z organizacjami pozarządowymi i rozwiązywania problemów społecznych jak i wojewódzkich polityk społecznych.

Międzysektorowy proces wypracowywania modeli m.in. z instytucjami wsparcia rodziny, pomocy społecznej, beneficjentami, NGO-sami i samorządem lokalnym wzmocni współpracę administracji publicznej z trzecim sektorem, będzie sprzyjał powstaniu partnerstw organizacji pozarządowych i instytucji publicznych na rzecz rozwiązywania problemów społecznych.

Docelowo modele mogą kształtować lokalne polityki publiczne, a dzięki działaniom samorzeczniczym (obecności obywateli w życiu publicznym) i rzeczniczym przyczynią się do wzmocnienie społeczeństwa obywatelskiego.