Projekt „Po sąsiedzku czyli blisko nam do siebie” dobiegł końca a ten koniec przy ostatecznej ewaluacji: każdy przygotował papierowy stateczek ze swoim imieniem i przyporządkował go do uczucia, które najpełniej określa jego stan, potem ocenialiśmy poszczególne kategorie: trenerzy, warsztaty, czas wolny, wyżywienie, zakwaterowanie, gry miejskie. Wszyscy byli w pełni zadowoleni i usatysfakcjonowani – z nadzieją na kolejne spotkanie. N asam koniec otwieralismy koperty, w ktorych przez cały tydzień zbierały się pozytywne komunikaty od innych – radość, wzruszenie, zaskoczenie – uczuć wiele na opisanie rezultatów tego eksperymentu. Wieczór to grill, granie na gitarze, śpiewy polsko-ukraińskie i wspominanie całego pobytu… Warto było podjąć to wyzwanie 🙂

 

 

Projekt dofinansowano ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach programu Polsko-Ukraińska Wymiana Młodzieży.

Kolejne dni mijają na intensywnej pracy podczas wartsztatów antydyskryminacyjnych. Rano jemy wspólnie śniadanie, potem mamy zabawy wprowadzające oraz integracyjne, następnie bierzemy udział w warsztatach, które wymagają od uczestników ogromnego zaangażowania. W poniedziałek wystąpilismy również w Radio Koszalin. Popołudniu siadamy razem do obiadu, by zaraz po krótkiej przerwie kontynuować zajęcia. Wieczory to wspólne wyjścia na lody, do fontanny przed koszalińskim ratuszem, gra w piłkę. Poniżej foto-relacja. Pozdrawiamy – jest intensywnie od rana do późnego wieczoru.

 

W studio radio Koszalin podczas wywiadu; pytania zadawała Katarzyna Kużel.

Zdjęcie rodzinne 🙂

I ujęcie z warsztatów – jedna osoba opowiada, druga zastępuje ręce osoby mówiącej – dużo zabawy, ale też zadanie wymagające uważności, empatii szczególnie kiedy pary są mieszane i każda z osób wypowiada się w innym języku.

Po calym dniu warsztatów wyruszyliśmy na podsumowanie dnia do parku i koszalińską Dzierżęcinką popłynęły stateczki papierowe z przykładami doświadzczeń uczestników projektu związanych z dyskryminacją – niech trudne wspomnienia odpłyną…

A oto najwspanialsza ekipa trenerska – od lewej Dmytro – lider grupy ukraińskiej, Natalia – nasza tłumaczka, Marta – wychowawca MWM SOS Koszalin, koordynatorka i liderka grupy ukraińskiej.

Kolejny wspólny poranek – za oknem deszcz dla odmiany, a my w środku rozgrzewamy się przed zajęciami warsztatowymi – jak zwykle integracja, wspólnota – razem się bawimy, przygotowujemy posiłki, sprzątamy, dbamy o swoje bezpieczeństwo. Dużym wsparciem sa wolontariuszki Natalia i Kinga – super dziewczyny z dobrą energią.

Wieczór na odpoczynek, na luz i relaks – wszystkim nam jest to bardzo potrzebne po całym dniu miliona interakcji, spraw, obowiązków i pracy warsztatowej…

Niektórzy znajdują inspiracje w tańcu…:) Taka wartość dodana projektu 🙂

Poranek przy wspólnym stole – w tle tablica korkowa z kopertami, do których uczestnicy podczas całego pobytu wkładają na małych karteczkach dobre komunikaty zwrotne innym uczestnikom.

I już warsztaty – pierwsza część przygotowuje do głównego zadania realizowanego w przestrzeni miejskiej – uczestnicy będą badać zjawisko dyskryminacji w naszym mieście.

Damian odrysowuje Amandę, której obrys będzie symbolem osoby, jakiej uczestnicy przypiszą różne cechy czyli badamy mechanizm wspierający powstawanie stereotypów i niesprawiedliwych ocen…

Projekt dofinansowano ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach programu Polsko-Ukraińska Wymiana Młodzieży.

Do ostatniego dnia nie byłam pewna przyjazdu grupy z Ukrainy, nawet pogodziłam się z myślą, że nic z tego nie będzie. Tymczasem dni mijają niesamowicie intensywnie. Drugi dzień to gra miejska w grupach mieszanych narodowościowo, ale homogenicznych płciowo. Wieczór mija na wspólnym koedukacyjnym gotowaniu

tak, by już następnego dnia po kilku godzinach spędzonych z parku wodnym,

pracować na warsztatach antydyskryminacyjnych.

Młodzież przełamuje bariery językowe i uprzedzenia, łamie stereotypy i schematy. Codziennie uczą się czegoś nowego o sobie i innych. Czwartego dnia płyniemy Koszałkiem przez Jezioro Jamno do Unieścia i spędzamy czas na plaży grając, rozmawiając, błogo leniuchując…

Codziennie nowe słowa, codzienne starania w realizacji grupowego kontraktu…

Dla miliona cudownych chwil warto ciężko pracować.

 

Projekt dofinansowano ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach programu Polsko-Ukraińska Wymiana Młodzieży.

Są. W szystko wskazywało na to, że nie przyjadą, bo było mnóstwo problemów z paszportami, wizami… W Polsce narzekamy na biurokrację, ale to i tak nic w porównaniu z tym, co przeszli… Ruszyliśmy wczoraj i już możemy powiedzieć, że mimo trudności warto było :). Grupa ukraińska wraz z opiekunem i tłumaczką ma nocleg w koszalińskich akademikach, warsztaty odbywają się w MWM SOS.

Projekt dofinansowano ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach programu Polsko-Ukraińska Wymiana Młodzieży.

Do MWM SOS przybyli Magda, Gosia i Rysiek – 3 nowe osoby na nasz pokład. Młodzi byli objęci programem przejścia Pierwsze Koty za Płoty, a w środowe popołudnie przybyli ze swoim bagażem: tym z domu i życiowym przy wsparciu i uściskach matek SOS z WD Karlino. Na miejscu czekalo ich kilka zadań mających na celu sprawdzenie gotowości do przyjęcia krytyki i współpracy, radzenia sobie w trudnych sytuacjach…

Rozpoczęliśmy od wypicia soku z cytryny…

Następnie przy dopingu należało zjeść kostki lodu, wytrzymać rozśmieszanie przez Pana Grzegorza:

A na finał w narciarskich butach, z jajkiem na łyżce, z zasłoniętymi oczyma i wybranym przewodnikiem przejść się na spacer…

Jajka i dzieci – ocalały 😉

Przyjęcie naszych przemienionych w Tygrysy – Kotów koordynowali:

…czyli the best team z gastronomicznymi tytułami naukowymi 😉 Bożenka, Pan Grzegorz – ze specjalizacją tygrysią, Angelina.

Otrzymalismy zaproszenie od Anny Grabowskiej – artystki, która tworzy biżuterię i zajmuje się recyklingiem np. w postaci wikliny papierowej. Jej mama specjalizuje się w tworzeniu przedmiotów tą techniką. W niewielkiej wsi pojawiliśmy się wczesnym rankiem, rozłożylismy namioty, zjedliśmy śniadanie i ruszyliśmy do warsztatów. Każdy stworzył własne dzieło ozdabiane metodą de coupage. Wspólne grillowanie, zachód słońca i kino pod chmurką z bajką pt. „Dom” to były bardzo rodzinne akcenty. Wszystko udało się zarejestrować i zmontować w postaci filmiku, którego narratorem jest Ania:https://youtu.be/wVTXOIHEjo0

Dziękujemy za jej gościnę, zaangażowanie jej rodziny. Spędziliśmy wyjątkowy i piekny czas.